توصیف آتشنشانی شهر لندن از زبان یک جهانگرد مسلمان

میرزا ابوطالب اصفهانی (۱۲۲۱ - ۱۱۶۶ق) جهانگرد ایرانی‌تباری است که در لکهنو متولد شد و در همانجا پرورش یافت و با پیشنهاد یکی از دوستان انگلیسی خود، از کلکته با کشتى رهسپار لندن شد. پس از پشت سر نهادن 350 روز، به لندن رسید. دو سال و پنج ماه و پانزده روز در لندن به سیر در آفاق و انفس پرداخت، و چهارده ماه ساکن محله خراباتیان لندن شد. روز هفتم صفر 1217 هجرى از لندن خارج مى شود و پس از یک سال و دو ماه و هشت روز راه پیمایى، روز پانزدهم ربیع الثانى 1218 به کلکته رسید و سرگرم تدوین سفرنامه خود شد.

🖌توصیف شهر لندن از زبان یک انسان شرقی که فاصله زیادی با فرهنگ آنان داشته، اطلاعات تاریخی و یافته های جذابی در اختیار خوانندگان قرار می دهد.
برای نمونه آتش‌نشانان را اینگونه توصیف کرده است:

 «ذکر قانون خاموش کردن آتش 
به جهت خاموش کردن آتش قاعده اى مقرر است که آنچه از دزد مانده به رمال باید داد. و آن اینکه متمولین هر «پرش»، یعنى قطعه اى از شهر مشتمل بر چند محله، آلتى، که آب به سبب آن پنجاه گز مرتفع مى توان رسانید و بر عراده اى منصوب است، ساخته، عمله معتبر، که در تشویش آتشزدگى خیانت نکنند، نوکر کرده مهیا دارند و گوش بر آواز مى باشند. به مجرد آتش گرفتن خانه آن عراده ها بر اسبها بسته از هر طرف مى دوند؛ و فى الفور شعبه نهرها که نشان محل آن [بر دیوار] هر کوچه نوشته [است] گشاده، از آن آلت آب بر آتش مى ریزند. گاهى آتش آن چنان [تیز] است که سه چهار روز خاموش- نمى شود. بعد اطفاى آتش، که خانه مرمت پذیر نیست و البته از سر نو باید ساخت و اسباب اکثر سوخته و بعضى شکسته و بعضى گم شده، به عمله آتش، فرقه اى که اول رسیده اند صد روپیه یومیه، و ثانى نصف، و ثالث و رابع و غیره ثلث آن باید داد. و خواه و ناخواه آن خسارت را بعد [خسارت] آتشزدگى قبول باید کرد. با آنکه کثرت این آتشزدگى به حدى است که گاهى سه چهار روز پى هم، آتش در یکى از محلات شهر مى گیرد، تدارک و سد باب این رخنه که با تبدیل اوضاع خانه سازى ممکن است نمى کنند.»

مسیر طالبی، ص 283.