فرآیند شکل‌گیری دعاوی باطل مهدویت

یکی از علمای اهل سنت که ادعای مهدویت برای یکی از حاکمان کرد، مرتضی زَبیدی (1145-1205ق) بود. محمد بن محمد بن محمد بن عبدالرزاق حسینى زبیدى حنفی ملقب به مرتضى، در شهر بلکرام در ایالت اوتار برادیش هند به دنیا آمد. در کودکی با خانواده به یمن رفت و آنجا بزرگ شد. سپس برای تحصیل علم به حجاز رفت و در نهایت در مصر ساکن شد و همانجا از دنیا رفت. 

او در میان مردم دارای جایگاه ویژه ای شد به گونه ای که اهل مغرب اعتقاد داشتند کسی که به حج برود و نزد زبیدی نرود، حج او کامل نیست!
او دارای تألیفات متعددی است که شناخته شده ترین آنها کتاب «تاج العروس» در لغت است. او به زبان فارسی، ترکی نیز مسلط بود.

 در میان رویدادهای زندگی زبیدی، دو واقعه قابل توجه است:

1️⃣ عشق به زُبیده: زَبیدی در یمن با دختر ذوالفقار دمیاطی به نام «زُبیده» ازدواج کرد. او همسر خود را بسیار دوست می داشت. ولی همسر او در سال 1196ق در شام از دنیا رفت. اما عشق به زُبیده حتی پس از مرگ در دل زبیدی باقی ماند. او در سوگ همسر خود بسیار گریست و دستور داد برای قبر او که در جوار مرقد حضرت رقیه (س) بود، بارگاهی بسازند و با پرده و چراغ آنجا را زینت دهند و از مردم پذیرایی کنند. او در کنار قبر همسرش، قبری خرید و آنجا بیتوته میکرد و تا مدتها از فراق زبیده می گریست و وصیت کرد که او را در آنجا دفن کنند.

2️⃣ ادعای مهدویت برای احمد پاشا: احمد پاشا جزار (1135-1219ق) که به احمد بوسنیایی معروف است حاکم منطقه لبنان و فلسطین از امرای دولت عثمانی بود. وی بیش از سی سال بر سواحل شام حکومت کرد و با شیعیان سر ستیز داشت و بسیاری از عالمان شیعه را کشت یا تبعید کرد. سید محسن امین در اعیان الشیعه نمونه‌های بسیاری از جنایات وی را یاد کرده‌ است.

احمد پاشا مبارزاتی با فرانسوی ها داشت و برای بازپس گیری مناطق اسلامی تلاش کرد. این اقدامات اصلاحی احمد پاشا، باعث شد که زبیدی درباره او ادعای مهدویت کند. زبیدی رساله ای برای احمد پاشا نوشت و در آن بشارت داد که او همان مهدی منتظر است. احمد پاشا با پذیرش این ادعا، به ترویج آن پرداخت. او از دیدن آن رساله خیلی خوشحال شد و آن را در جای معینی قرار داد و به اطرافیان نشان می داد؛ هر کسی آن را می پذیرفت، او را گرامی می داشت و هر کسی انکار می کرد، او را از خود دور می نمود. 

بدین ترتیب، وجود زمینه های رفتاری در احمد پاشا و ادعایی که از سوی زبیدی مطرح شد، یکی از مدعیان مهدویت را به وجود آورد.